LITfitti: πως φώς και σκιές ξαναβάφουν τα γκράφιτι

Το ωραίο με το να έχεις χόμπυ το μπλόγκινγκ είναι ότι μπορείς να μεταμορφωθείς χωρίς κανένα προβληματισμό, από σχολιαστή της επικαιρότητας σε κριτικό τέχνης και από μουσικοκριτικό σε ρεπόρτερ της street-art, ακολουθώντας απλώς την προσωπική σου επικαιρότητα. Το δημοσιογραφικό όμως θράσος για την παρούσα ανάρτηση το άντλησα από την εμπιστοσύνη που μου έδειξε ο Melman Xala όταν με ένα μήνυμα στο facebook μου ζήτησε να προβάλω τη δουλειά του. Μόλις είδα τις φωτογραφίες με ζωγραφισμένο φως πάνω σε γκράφιτι ξαφνιάστηκα και αποφάσισα να μιλήσω μαζί του προκειμένου να τις παρουσιάσω στο μπλογκ με κάποια πληρότητα.

το Litfitti γραμμένο με φως

Ο 28άχρονος Melman διάλεξε από μικρός το ψευδώνυμό του, όταν κάνοντας ποδήλατο ΒΜΧ δημιουργούσε σχέσεις με τις υπόλοιπες "φυλές" των σκεϊτάδων και των γκραφιτάδων. Σήμερα ασχολείται κυρίως με την γραφιστική και το σχέδιο και ολοκληρώνει τις σπουδές του, στο τμήμα Μηχανικών Μουσικής Τεχνολογίας & Ακουστικής του ΤΕΙ Ρεθύμνου. Τα τελευταία 3-4 χρόνια ασχολήθηκε και με την φωτογράφιση πολύ μικρών αντικειμένων (macro τεχνική). Ο ίδιος δεν βάφει με σπρέϊ, μυιημένος όμως στο περιβάλλον της street-art και της κουλτούρας του δρόμου αποφάσισε να συνδυάσει τις ικανότητες και τα ενδιαφέροντά του, σε ένα πρωτότυπο αλλά και πειραματικό project υπό τον τίτλο Litfitti. 

Το αποτέλεσμα της δουλειά του είναι πάντα μία φωτογραφία "βαμένη" με φως. Η τεχνική βασίζεται στην μικρή ταχύτητα φωτογραφίας (μεγάλη έκθεση σε φως) που δίνει το χρόνο και τη δυνατότητα σε ένα κινούμενο φως να "γράψει" πάνω στη φωτογραφία.  Λίγοι ασχολούνται με τις δυνατότητες της τεχνικής αυτής και πραγματικά ελάχιστοι όσοι επιδίωξαν να την εφαρμόσουν επάνω σε εικόνες και ιδιαίτερα σε γκράφιτι όπως ο Μelman.
  

Από τη φύση του το γκράφιτι αποτελεί μία εφήμερη τέχνη, εκτεθειμένο στην ανθρώπινη φθορά ή στις καιρικές συνθήκες και την φθορά του χρόνου. Με την τεχνική αυτή όχι μόνο διασώζεται η μνήμη του έργου αλλά αποκτά και μία δεύτερη ζωή. Μετά από τις κατάλληλες ρυθμίσεις της κάμερας που βρίσκεται πάντα σε τρίποδο, το κλείστρο πατιέται και ξεκινάει το φωτο-βάψιμο. Το αποτέλεσμα εξαρτάται από πάρα πολλούς παράγοντες όπως το χρώμα του led, το πόσο γρήγορα και πόσες φορές περνιέται η επιφάνεια, την γωνία με την οποία ρίχνει το φως στον τοίχο κλπ. Μίας δικιάς του πατέντας συσκευή του επιτρέπει να συγκεντρώνει ή να απλώνει τη φωτεινή δέσμη όσο αυτός θέλει. Η ελεγχόμενη διάχυση του φωτός επιτρέπει το βάψιμο του τοίχου από κάποια απόσταση κάτι που βελτιώνει τόσο την ακρίβεια όσο την ποιότητα του βαψίματος, ιδιαίτερα στα γεμίσματα. Μικρά έργα μπορούν γίνουν στο χρόνο μίας φωτογραφίας, τα μεγαλύτερα όμως απαιτούν πάρα πολλές φωτογραφίες που σε ορισμένα έργα έφτασαν και τους 70-80. Το τελικό έργο παίρνεται  αργότερα την ίδια μέρα, αφού οι φωτογραφίες επικαλύπτονται μεταξύ τους στο Photoshop με την τεχνική του μασκαρίσματος (masking).

Ο Melman βάφει με φως αφήνοντας τα ίχνη του μόνο στο φακό της κάμερας. Πειραματίζεται, δοκιμάζει και πρωτοτυπεί. Προσθέτει νέα φωσφωρούχα χρώματα στην street-art και επιχειρεί να την πάει ένα βήμα ποιο πέρα. Άλλες φορές χρησιμοποιεί ένα απλό μοτίβο σαν βάση δίνοντας χώρο στη δική του φαντασία να συμπληρώσει την εικόνα και κάποιες άλλες ξαναβάφει το γκράφιτι με πρόθεση να αναδείξει το αρχικό θέμα μένοντας πιστός στα αρχικά περιγράμματα και χρώματα. Οι φωτογραφίες παρουσιάζονται πάντα σε ζεύγη, πριν και μετά το βάψιμο για λόγους σύγκρισης :

Feel the breeze

 

Η φίρμα παραλιακού μπαρ του Ρεθύμνου ζωντανεύει μετά από ένα εξάωρο κουραστικό led βάψιμο στην άμμο. Το παραθαλάσσιο έργο ονομάζεαι "νοιώσε την αύρα" με τον δημιουργό και τον φίλο-βοηθό του να αυτοφωτίζουν για λίγο το πρόσωπό τους καταθέτοντας έτσι τις ιδιότυπες υπογραφές τους στο έργο.

 

Igu the ana

Μία μάσκα και ένα ιγκουάνα αποτελούν τη βάση ενός πολύχρωμου έργου. Αριστερά, καβάλα ο ένας στον άλλον ο δημιουργός με τον φίλο του που τον βοηθάει στη φωτογράφιση.

 

Bipolar optical illusion

Η "διπολική οφθαλμαπάτη" έχει για βάση την σκιά ενός κοριτσιού που κάνει κούνια κάτω από ένα δένδρο. με την προσθήκη μίας πανσελήνου και κόκινων ματιών, το αποτέλεσμα είναι είναι ένα ατμοσφαιρικό τοπίο προερχόμενο περισσότερο από θρίλερ παρά από αυλή γυμνασίου. Το εντυπωσιακό είναι πως έχει τραβηχθεί με μία μόνο φωτογραφία, αφού όμως προηγήθηκαν αρκετές πρόβες.

 

Imagination hunter

Ίσως το ποιό εντυπωσιακό για εμένα έργο του Malmen, δεδομένου ότι η αρχική εικόνα μοιάζει περισσότερο αφορμή για δημιουργία παρά βάση του έργου. Το κεντρικό θέμα πλέον γίνεται ο δρόμος ο οποίος δημιουργεί βάθος στο έργο. Προστίθονται πεταλούδες και ένα σαλιγκάρι στο κέντρο ενώ το πουλί και το κλουβί που υπήρχαν δεξια φωτίζονται ως λεπτομέρειες.

Lost universe of love

Ακολουθώντας τις αρχικές γραμμές και χρώματα φωτίζεται "το ξεχασμένο σύμπαν της αγάπης". Η σύντομη έκθεση του δημιουργού με τον φίλο του στο φως τους κάνει να φαίνονται σαν διαφάνειες αριστερά και δεξιά του έργου.

Unleash the shark inside you

Με την ίδια φιλοσοφία φωτίστηκε και το "απελευθέρωσε τον καρχαρία μέσα σου", με τη διαφορά ότι υπάρχει ισχυρός εξωτερικός φωτισμός που δεν βοηθάει στην ανάδειξη των φωτισμένων τμημάτων.

One race to lit the world

Επειδή έπεσε αρκετό σκοτάδι, η αρχική φωτογραφία αφώτιστη δεν υπάρχει. Στη θέση της μία ενδιάμεση φάση της δημιουργίας με λίγο φωτισμό περιμετρικά στο φόντο. Στην τελική φάση έχουν τονιστεί τα 3 χέρια αλλά και το εσωτερικό φόντο του κύκλου.

Tic Can Toc

Μία κλεψύδρα με βαλβίδα από spray can (κουτί σπρέυ) βλέπουμε στην όμορφη δημιουργία των FOLA crew. Ο τίτλος tic can toc δεν είναι παρά ένα έξυπνο λογοπαίγνιο μεταξύ του can-μπορώ και του can-κουτιού. Το σκοτάδι βοηθάει το θέμα να απομονωθεί από τα άλλα γκράφιτι που βρίσκονται αριστερά (εξαίρεση η λάμπα του δρόμου στα δεξιά). Ο Melman φωτίζει με εξαιρετικό ρεαλισμό το εσωτερικό της κλεψύδρας όπως και τον ξύλινο (πορτοκαλί) σκελετό. Προσπαθεί να μείνει κοντά στο πρωτότυπο διατηρώντας λεπτομέρειες όπως το κόκινο χρώμα που "τρέχει" στο κάτω μέρος του κύκλου. 

Συνοψίζοντας, δοαπιστώνουμε σε όλη τη δουλειά τη διάθεση για πειραματισμό. Οι όποιες μκρές τεχνικές ατέλειες δεν φαίνεται να απασχόλησαν τον δημιουργό στην παρούσα φάση και είναι απλώς θέμα χρόνου να εκλείψουν. Βελτιώνοντας έργο με το έργο την ακρίβεια των γραμμών, τα χρωματικά γεμίσματα και την ένταση του φωτός, είναι βέβαιο πως ο Melman Xala μας επιφυλάσσει μεγάλες εκπλήξεις στο μέλλον. Στις σκέψεις του είναι η δημιουργία γκράφιτι έργων, ειδικά σχεδιασμένων για να βαφτούν με χρώμα. Επίσης η πραγματοποίηση μίας έκθεσης που θα παρουσιάσει το "Litfitti" μάλλον θα πρέπει να θεωρείτε βέβαιη.
  

Το φως και οι σκιές της παρουσιάσης μου έφεραν στο μυαλό ένα τραγούδι του 1992 που υποφράφει ο Βαγγέλης Παπαθανασίου για το σάουντρακ της ταινίας "1492 Conquest of Paradise". Το πραγματικά επικό Light and Shadow διαθέτει ήχο που θυμίζει κλασικό ρέκβιεμ.