O Ερωτόκριτος, η Αρετούσα και το χρέος

Ο γάμος μίας πριγκιποπούλας δεν είναι δυνατό να αφεθεί στα χέρια της τύχης ή έστω του έρωτα, δεδομένου ότι το διακύβευμα είναι το ίδιο το βασίλειο. Έτσι στο μυθιστόρημα του Ερωτόκριτου, ο βασιλιάς Ηρακλής (πατέρας της Αρετούσας) εξορίζει τον ήρωα προκειμένου να αποτρέψει τον ανεπιθύμητο γάμο. Η σθεναρή αντίσταση της Αρετούσας στο προξενιό του πατέρα της, ο μυστικός τους αρραβώνας και η επιμονή του Ερωτόκριου ήταν τα συστατικά αυτά που οδήγησαν τελικά τους τολμηρούς νέους να σμίξουν και να ανέβουν στο θρόνο της Αθήνας.

Ο μυστικός αρραβώνας Ερωτόκριτου-Αρετούσας μοιάζει πολύ με την αυτονόητη συνεννόηση και συμπαγή στάση που θα έπρεπε να επιδεικνύουν τα κόμματα εξουσίας απέναντι στους δανειστές μας. Είναι πράγματι εξοργιστικό ότι και η ελάχιστη συνεργασία που έχει επιτευχθεί στο εσωτερικό της χώρας μεταξύ ΝΔ-ΠΑΣΟΚ υπήρξε προϊόν εξαναγκασμού αφού πρώτα διασύρθηκε παγκοσμίως το όνομα της χώρας. Το γεγονός και μόνο ότι, ΝΔ και Σύριζα δεν δείχνουν σήμερα την ελάχιστη διάθεση συζήτησης για ένα θέμα μέγιστου εθνικού συμφέροντος όπως είναι το χρέος, αρκεί να με πείσει ότι δεν υπάρχει η παραμικρή ελπίδα για μία μελλοντική έστω χειραφέτηση της χώρας. Οι πολιτικές κοκορομαχίες γίνονται αποκλειστικά και μόνο για λόγους κοινής δημαγωγίας σε ένα έργο που είχαμε ξαναδεί παλαιότερα μεταξύ του ΠΑΣΟΚ και της αντιμνημονιακής ΝΔ.

Αποτέλεσμα είναι να μην μπορούμε να ορθώσουμε την παραμικρή αντίσταση στις μεθοδευμένες αποκρατικο-δωρήσεις στρατηγικών τομέων της οικονομία μας, ούτε να διεκδικήσουμε την οποιαδήποτε ελάφρυνση του υπέρογκου χρέους μας. Το καταπληκτικό είναι ότι αυτό συμβαίνει τη χρονική στιγμή που όλα τα στοιχεία μας ευνοούν. Οι Γερμανικές εκλογές τελείωσαν, το ΔΝΤ και η Αμερική ενθαρρύνουν τη χώρα να διαπραγματευτεί, βρισκόμαστε στην Προεδρία της ΕΕ και παρουσιάζουμε για πρώτη φορά πρωτογενές πλεόνασμα. Και μέσα σε όλα, ο ΣΥΡΙΖΑ αρχίζει να κατεβάζει τους τόνους του, χαρακτηρίζοντας επαχθές μόλις το 5% του χρέους. Μοιάζει βέβαιο πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει να κρατά μεγάλες αποστάσεις από την οποιαδήποτε μελλοντική «τακτοποίηση» χρέους, ευχόμενο αυτή να γίνει όσο αυτή θα βρίσκεται ακόμα στην αντιπολίτευση.

Στον τοίχο ενός σχολείου των Αμπελοκήπων (Carpe Diem)

Ο Ερωτόκριτος έγινε πλέον 300 χρονών και 77 Καλλιτέχνες τον ερμηνεύουν σε 40 διαφορετικά σημεία της Αττικής. Μόλις μερικοί από τους 10.012 συνολικά στίχους του έμμετρου αυτού έπους του 17^ου αιώνα, γίνονται ένα στιχουργικό χαλί που φιλοξενεί και αναδεικνύει τον πλούτο των σύγχρονων ελληνικών ηχοχρωμάτων.

Ήκουσες Αρετούσα μου τα θλιβερά μαντάτα,
Που ό κύρης σου μ' έξόρισε στης ξενιτιάς τη στράτα;
Τέσσερεις μέρες μοναχάς μου' δωκε ν' ανιμένω
Κι άπόκει να ξενίτευτώ, πολλά μακρά να πηαίνω
Και πως να σ' άποχωριστώ και πως να σου μακρύνω
Και πως να ζήσω δίχως σου στον ξορισμόν έκείνο;

Φωνές των τοίχων

Από μικρούς μας διδάσκανε ορθοφωνία αλλά αργότερα κατάλαβα πως ήταν απλώς μια μονοφωνία. Δεν ενθάρρυναν την νεανική μας διαφωνία κι έτσι σιγά, σιγά σώπασα. Μα και τις λίγες φορές που μίλησα, ακούστηκα σαν παραφωνία. Ζούμε μας είπαν στην εποχή της δημοκρατίας, ο καθένας  μας μπορεί να εκφραστεί με δεκάδες τρόπους και αυτό το λένε πολυφωνία. Μα τότε γιατί ενημέρωσή μας μοιάζει περισσότερο με συμφωνία; Εφημερίδες, τηλεοράσεις, ραδιόφωνα και ιστοσελίδες δείχνουν όλα ομοφωνία. Κι αν ψάξεις για κάποια άλλη ενημέρωση βρίσκεις μόνο κακοφωνία. Και αν κάπου πετύχεις ένα διάλογο, διεξάγετε με ανούσια διχογνωμία. Τώρα ανοίγω ένα μπλόγκ, πιστεύοντας πως δεν αξίζει άλλο η αφωνία. Μα η φωνή μου είναι μικρή, πως θα ακουστεί; Θα είναι σαν να μιλάω σε τοίχους! Θα ενώσω την φωνή μου με αυτές των τοίχων και θα σηκώσω και κάποια τραγούδια που κάπου έχουν παραπέσει. Μαζί ίσως βγάλουμε μια μικρή καλλιφωνία…

Φωνές των τοίχων (από Klark)

Η «Φωνή» είναι ένα αγαπημένο τραγούδι από τον Μόνιμο Κάτοικο (Άγρυπνος), ο οποίος πραγματοποιεί ένα εσωτερικό διάλογο με τη φωνή του (Ειρήνη Σταματάκη).

Φωνή:   - Είμαι ένα κομμάτι σου εγώ
ΜΚ:        - Μα είμαι χίλια κομμάτια, τι μου λες;
Φωνή:   - Άνοιξ’ τα χείλια και τα μάτια σου και δες
ΜΚ:        - Βλέπω πολλά μα προτιμώ τη σιωπή
Φωνή:   - Άσε με να ακουστώ
ΜΚ:        - Θα σε αφήσω μα σε φοβάμαι φωνή μου ώρες-ώρες

 

βασανίζομαι...

Μπλογκ και εφημερίδες αναφέρονται σε αυτό. Μία μαύρη θεατρική κωμωδία όπως επίσης και μία δημοφιλή σελίδα στο facebook ανεβήκαν με τον τίτλο βασανίζομαι, εμπνευσμένοι από το απλό αυτό tag. Βρίσκω και έναν blogger. Μάλλον θα είναι ο writer του tag. Διαβάζω:

«το δωμάτιο στριφογυρίζει. το πάτωμα υποχωρεί. το ταβάνι πέφτει με ταχύτητα προς το κεφάλι μου. φοβάμαι. κρυώνω. ζαλίζομαι. πεινάω. δεν πεινάω. τρίβω το χέρι μου νευρικά. δεν θυμάμαι πώς έφτασα εδώ. ουσίες. ουσίες τρέχουν ακόμη στο αίμα μου.
Β Α Σ Α Ν Ι Ζ Ο Μ Α Ι»

Με το tag ταυτιστήκαμε όλοι. Οι ψωμοζήτουλες ψηφοφόροι και παντεσπανοκλέφτες της εξουσίας, οι πατεντιάρηδες μικρο-επαγγελματίες και οι κρατικοδίαιτοι επι-κεδρηματίες, οι κουρελοφόροι εξωσυστημικοί και οι γραβατοφόροι του συστήματος. Όλοι πλέον νοιώθουμε πως βασανιζόμαστε. Πιστεύουμε πως πληρώνουμε χωρίς να φταίμε ή αναρωτιόμαστε για το πόσο πράγματι φταίμε. Πόσο έφταιξε ο καθένας μας ποτέ δεν θα το βρούμε, μπορούμε να υποθέσουμε μόνο πως θα βασανιστούνε περισσότερο αυτοί που φταίξανε λιγότερο!

Οι RAZON είναι ένα νεοσύστατο hip-hop από τις περιοχές του Βοτανικού και του Ιλίου. Εμπνέονται με την σειρά τους από το tag και γράφουν:

 

«Σ΄ένα κουτί από σπρέι, χρόνια τώρα εγκλωβίζομαι,
σε τοίχους ξεσπάω και σου φωνάζω ΒΑΣΑΝΙΖΟΜΑΙ»