Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2014

Το πορτραίτο του Ντρεπόμενου Γραικού

Στο κλασικό έργο, «Το Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέη», ο Ντόριαν διατηρεί τη νεανική του εμφάνιση ενώ τα σημάδια του χρόνου φαίνονται πάνω στο πορτραίτο του που βρίσκεται στη σοφίτα. Σε αντιστοιχία με το έργο του Oscar Wilde, ο σύγχρονος Έλληνας πάσχιζε να διατηρήσει επί χρόνια αναλλοίωτη την επιτυχημένη εξωτερική του εμφάνιση, του επιτυχημένου επαγγελματία με σπίτι, εξοχικό και μεγάλου κυβισμού αμάξι, ενώ άφηνε τα σημάδια της παρακμής να εμφανίζονται στα παιδιά του που πλήττονται από ανεργία, χαμηλούς μισθούς και εγκληματικότητα. Πίστευε ότι μόνο με τη δική του στήριξη και τις πλάγιες γνωριμίες του θα μπορούσε να τους εξασφαλίσει μία επιτυχία παρόμοια της δικής του (π.χ. διορισμό στο δημόσιο).

Επί δεκαετίες, οι ψηφοθηρικές πολιτικές χάριζαν προκλητικά προνόμια σε όσους πίεζαν το κυβερνών σύστημα, αντλώντας πόρους από τις νέες γενιές που είτε συγκροτούσαν μία αμελητέα πολιτική δύναμη είτε δεν ψήφιζαν ακόμα. Ο νόμος Σιούφα π.χ. εισήγαγε τη διάκριση ανάμεσα σε "νέους" και "παλαιούς" (προ του ’93) ασφαλισμένους καταδικάζοντας τις νεότερες γενεές σε αύξηση χρόνου ασφαλίσεως, αύξηση ορίου συνταξιοδοτήσεως και αύξηση των ασφαλιστικών τους εισφορών. Παιδιά ενός κατώτερου θεού αυτά μετεξελίχθηκαν στην περίφημη γενιά των 700 € και κατέληξαν τελικά στον σημερινό στρατό των αγανακτισμένων ανέργων. Αντίστοιχη τακτική ακολουθήθηκε και με τις περίφημες εξυγιάνσεις προβληματικών επιχειρήσεων, όπου εθελούσιες έξοδοι και πρόωρες συνταξιοδοτήσεις έπαιρναν και έδιναν,  μεταθέτοντας όλα τα προβλήματα σε ένα αόριστο αύριο και στέλνοντας χιλιάδες νεότατων και ικανών για εργασία ανθρώπων σε καφενεία, στο κυνήγι και το ψάρεμα. Οι ελάχιστες κυβερνητικές φωνές που τότε διαφωνούσαν (π.χ. Αλέκος Παπαδόπουλος) περιθωριοποιήθηκαν γρήγορα.

Το πορτραίτο του Ντρεπόμενου Γραικού

Η κρίση θα αποτελέσει πολύτιμο μάθημα της κοινωνίας και ιδιαίτερα για τις νέες γενιές που καλούνται να οικοδομήσουν μία νέα χώρα, μέσα από τα ερείπια που κληρονομούν. Παραλαμβάνουν ένα διαλυμένο κράτος, με χαοτική νομολογία και γραφειοκρατία και καλούνται να προκόψουν, χωρίς τα όπλα των εύκολων επιδοτήσεων και των αθρόων διορισμών. Για την παλαιότερη γενιά, ο φταίχτης θα βρίσκεται πάντα αλλού. Έτσι σύσσωμο το πολιτικό σύστημα που τους εκφράζει δείχνει τον Ευρωπαϊκό βορρά ως προέλευση όλων των δεινών της χώρας. Αντίστοιχα εάν αύριο π.χ. η δοτική εξωτερική πολιτική που ασκούμε, μας οδηγήσει σε μία αντίστοιχη εθνική ταπείνωση θα υποδεικνύουμε τον υπαίτιο στην άλλη μεριά του Ατλαντικού. Εμείς και οι πολιτικοί μας θα συνεχίσουμε να φαινόμαστε καλοί και πετυχημένοι αποκρύπτοντας σε μία σοφίτα το ήδη μουτζουρωμένο μέλλον των παιδιών μας. Ο ντρεπόμενος Γραικός θα απαρνείται συνεχώς την ανεπάρκειά του. Τι κόσμος είναι αυτός;

«τι κόσμος είναι αυτός
που πάει στο φεγγάρι
και τα παιδιά του πολεμά...»
Αναρωτούνται από το 1999 οι ΜΟΝΤΑΖ, σε ένα βίντεο κλιπ που είναι γυρισμένο σε καταυλισμό τσιγγάνων και παντρεύει μοναδικά τα ντραμς της ροκ με τα 9/8 ενός λαϊκού ζειμπέκικου ρυθμού.



1 σχόλιο:

  1. Ευχαριστούμε το capital για την φιλοξενία του άρθρου
    http://www.capital.gr/stoupas/Article.aspx?id=1961598

    ΑπάντησηΔιαγραφή