Φωνές των τοίχων

Από μικρούς μας διδάσκανε ορθοφωνία αλλά αργότερα κατάλαβα πως ήταν απλώς μια μονοφωνία. Δεν ενθάρρυναν την νεανική μας διαφωνία κι έτσι σιγά, σιγά σώπασα. Μα και τις λίγες φορές που μίλησα, ακούστηκα σαν παραφωνία. Ζούμε μας είπαν στην εποχή της δημοκρατίας, ο καθένας  μας μπορεί να εκφραστεί με δεκάδες τρόπους και αυτό το λένε πολυφωνία. Μα τότε γιατί ενημέρωσή μας μοιάζει περισσότερο με συμφωνία; Εφημερίδες, τηλεοράσεις, ραδιόφωνα και ιστοσελίδες δείχνουν όλα ομοφωνία. Κι αν ψάξεις για κάποια άλλη ενημέρωση βρίσκεις μόνο κακοφωνία. Και αν κάπου πετύχεις ένα διάλογο, διεξάγετε με ανούσια διχογνωμία. Τώρα ανοίγω ένα μπλόγκ, πιστεύοντας πως δεν αξίζει άλλο η αφωνία. Μα η φωνή μου είναι μικρή, πως θα ακουστεί; Θα είναι σαν να μιλάω σε τοίχους! Θα ενώσω την φωνή μου με αυτές των τοίχων και θα σηκώσω και κάποια τραγούδια που κάπου έχουν παραπέσει. Μαζί ίσως βγάλουμε μια μικρή καλλιφωνία…

Φωνές των τοίχων (από Klark)

Η «Φωνή» είναι ένα αγαπημένο τραγούδι από τον Μόνιμο Κάτοικο (Άγρυπνος), ο οποίος πραγματοποιεί ένα εσωτερικό διάλογο με τη φωνή του (Ειρήνη Σταματάκη).

Φωνή:   - Είμαι ένα κομμάτι σου εγώ
ΜΚ:        - Μα είμαι χίλια κομμάτια, τι μου λες;
Φωνή:   - Άνοιξ’ τα χείλια και τα μάτια σου και δες
ΜΚ:        - Βλέπω πολλά μα προτιμώ τη σιωπή
Φωνή:   - Άσε με να ακουστώ
ΜΚ:        - Θα σε αφήσω μα σε φοβάμαι φωνή μου ώρες-ώρες