Άγιοι των δρόμων που δεν θα γιορταστούν

Η άλως είναι αυτό που αποκαλούμε φωτοστέφανο και χρησιμοποιείται από την αγιογραφία για να υποδηλώσει την ιερότητα του απεικονιζόμενου προσώπου. Οι καλλιτέχνες όμως της ελληνικής street-art το χρησιμοποιούν με πολλούς διαφορετικούς τρόπους και συχνότερα απ' ότι αρχικά πίστευα.

Στο τελευταίο σημείο της πόλης που θα περίμενες να συναντήσεις τοιχογραφία με βυζαντινή τεχνοτροπία είναι σίγουρα τα στενά γύρω από την πλατεία Κουμουνδούρου. Ο Στέλιος Φαϊτάκης υιοθετεί πολλούς από τους βασικούς κανόνες της αγιογραφίας, κυρίως όμως αυτούς που αφορούν την τεχνική της αφού η θεματολογία του δεν είναι θρησκευτική αλλά ελεύθερη γεμάτη συμβολισμούς και αλληγορίες. 

Φαϊτάκης Στέλιος: κοντά στην πλατεία Κουμουνδούρου

Ένα - δύο στενά από το προηγούμενο έργο, θα ανακαλύψουμε πάνω σε μια πόρτα το πρόσωπο αυτό που μοιάζει να ξεπήδησε από Γιαπωνέζικο κόμικ. Το πρόσωπο της "Λορίς" είναι ζωγραφισμένο με πινέλο  και είναι η ηρωίδα της Κερκυραίας Σιμόνη Φοντάνα, η οποία ζει και δραστηριοποιείται κυρίως στη Θεσσαλονίκη. Το χρυσό χρώμα, το φωτοστέφανο αλλά και βυζαντινές γραμματοσειρές είναι τα στοιχεία της αγιογραφίας που επιλέγει συχνά η Σιμόνη όταν απεικονίζει - ανφάς συνήθως - την αγαπημένη της αυτή φιγούρα.

Simoni Fontana: Η "Λορίς" κάπου στου Ψειρή

Τα κορίτσια του Sonke (Αλέκου Σκουταριώτη) άρχισαν να αποκτούν χρώμα όπως το συγκεκριμένο που βρίσκεται στην ίδια πάλι περιοχή με τα άλλα δύο, αναρτημένο ψηλά σε μία πολυκατοικία. Ένα φωτεινό περίγραμμα γύρω από την φιγούρα, μετατρέπεται σε φωτοστέφανο στην περιοχή του κεφαλιού. Τα σταυρωμένα χέρια της υποδηλώνουν προσμονή και καρτερικότητα ενώ η μελαγχολία που αποπνέει το γερμένο κεφάλι υποχωρεί σε σχέση με άλλα έργα του.

Sonke (Αλέκος Σκουταριώτης): Κορίτσι, πιθανότατα σε καμβά

 Κρατάει άρτο από τον οποίο ρέει οίνος. Ο δίκαιος Μελχισεδέκ ήταν ένα βιβλικό πρόσωπο που συγκέντρωσε αρκετά χαρακτηριστικά του Ιησού. Η σύλληψή του ήταν άμωμος (σύμφωνα με τον Ενώχ), υπήρξε ταυτόχρονα ιερέας και βασιλέας (της μετέπειτα Ιερουσαλήμ) και ευλόγησε τον άρτο και τον οίνο στο όνομα "του Θεού του Υψίστου". Αυτά και μερικά ακόμα χαρακτηριστικά του "βασιλιά της δικαιοσύνης" δημιούργησαν μία "προτύπωση" του Χριστού και οδήγησαν σε σχετική αίρεση τον 2ο μ.Χ. αιώνα με επίκεντρο τον πολύ ενδιαφέροντα αυτόν άγιο του Fikos (Αντώνη Φίκου). 

Fikos: Righteous Melchizedek

Ένας από τους ποιο προβληματισμένους Έλληνες καλλιτέχνες του δρόμου είναι σίγουρα ο Bleeps.gr τα έργα του οποίου σχεδόν πάντα εκφράζουν πολιτικές και κοινωνικές ανυσηχίες. Η προσήλωση της χώρας στο ευρώ και η αποενοχοποίση των 40+ ετών κατά τη διάρκεια των οποίων η χώρα αύξανε συνεχώς και διατηρούσε ψηλά τα ελλείμματά της αποτελούν το θέμα σε αυτή την τοιχογραφία. Ένα ενδιαφέρον στοιχείο του καλλιτέχνη είναι η χρήση των θρησκευτικών συμβολισμών, με ταυτόχρονη επικριτική διάθεση στην άσκηση της επίγειας θρησκευτικής εξουσίας
 

Bleeps.gr: 40+ χρόνια χρεοκρατία

Το τρίπτυχο αποτελεί πλέον συνήθη μορφή απεικόνισης στην σύγχρονη τέχνη, με τον θρησκευτικό χαρακτήρα των εικόνων του Μεσαίωνα και αργότερα της Αναγέννησης να έχει πλέον ατονίσει. Στο τρίπτυχο του Zamie "Umbra of guilty" ένα κομμένο (ή θαμμένο) κεφάλι με θλιμμένο παρουσιαστικό φορά κέρατα και φωτοστέφανο ταυτόχρονα ενώ μαύρες μορφές ενοχών κρύβονται πίσω από κάθε δέντρο. Η δική μου (οικολογική) ανάγνωση βλέπει τα δάση που ζωγραφίζει ο Zamie σαν κοινωνίες που στο κάθε δέντρο αντιστοιχεί ένα σπίτι. Εάν τα κομμένα δέντρα σχετίζονται με τον διαμελισμένο σώμα τότε ο άνθρωπος γίνεται ο θύτης και το θύμα της καταστροφής του δάσους, με τις τύψεις να κρύβονται στα δέντρα που απομένουν.

Zamie: "Umbra of guilty" ο τίτλος του έργου

Η Joad (Ιωάννα Τσώνη) ασχολείται με την stret-art μεταξύ των πολλών και ενδιαφερόντων σπουδών και δραστηριοτήτων της. Το μόνο που φορά το μελαχρινό κορίτσι της Joad είναι ένα φωτοστέφανο που την περιβάλει με αγνότητα. Τα μαλλιά της ενώ στο πλάι τελειώνουν σε περίτεχνα σχέδια, στο κέντρο "τρέχουν" ευθείες κάθετες γραμμές προσθέτοντας μελαγχολία στο έργο.

Joad (Ιωάννα Τσώνη): Γυναικεία μορφή

Το "day of the dead" είναι μία γιορτή χαράς και χρωμάτων στο Μεξικό προερχόμενη, σχεδόν 3 χιλιάδες χρόνια πριν, μέσα από την παράδοση των Αζτέκων. Οι νεκροί επισκέπτονται για μία ημέρα τις οικογένειές τους, που τους υποδέχονται με γλυκά, ποτά και δώρα. Γιορτινές παρελάσεις καταλήγουν στα νεκροταφεία και ο κόσμος μεταμφιέζεται σε τέρατα και σκελετούς. Η φαινομενική για εμάς αντίθεση γιορτής και θανάτου δεν υπάρχει για τους ιθαγενείς λατινοαμερικάνους που έχουν καταφέρει να παντρέψουν την βαθιά τους πίστη στην μεταθανάτια ζωή με τον καθολικισμό. Σε αυτή την γυναικεία φιγούρα της Mira ZeroDreams συνυπάρχουν τα στοιχεία αυτά, ενώ η "goth" αυτή αισθητική κερδίσει όλο και περισσότερους tattoo artists σε όλο τον κόσμο.

Mira ZeroDreams: day of the dead

Είναι φιγούρες της street-artist και τις βρίσκεις συνήθως στους δρόμους. Φορούν φωτοστέφανο και έχουν κάποια ιστορία να σου πουν. Βρίσκονται διάσπαρτοι στην Ελλάδα και  δεν ξέρεις πότε και που μπορείς να συναντήσεις έναν άγιο του δρόμου. Αν μπορέσεις να τον ξεχωρίσεις δίχως να τον προσπεράσεις, είναι βέβαιο πως θα σου δώσει την ευλογία της τέχνης του δρόμου. 

Flets-Steep Crew birds (Αρτα)

Μαγγανεία είναι η μαγεία αυτή που χρησιμοποιείται για κακό σκοπό. "Μαγγανείες" λέγετε ο 4ος δίσκος του Γιάννη Χαρούλη που κυκλοφόρησε το 2012. Τα πρώτα βήματα του γνωστού καλλιτέχνη οποία έγιναν μέσα στα πανηγύρια της Κρήτης και την παράδοση. Οι στίχοι του Θ. Παπακωσταντίνου στο τραγούδι "Άγιοι"  θα μπορούσαν να περιγράφουν και τους Αγίους της street-art που παρουσιάσαμε:

Σα να μην γεννήθηκαν ποτέ,

σα να 'ταν ένα ψέμα

άνθρωποι που δώσαν την χαρά,

που 'φτασε και σε μένα.

Άγιοι που δεν θα γιορταστούν

γιατί δεν θα τους βρουν

ημέρα που ταιριάζει.

Καλό 2015 και με περισσότερους αγίους ανάμεσά μας.

ΥΓ: το μπλοκ έκλεισε τον πρώτο (νηπιακό του) χρόνο και αξίζει να θυμηθούμε την πρώτη ανάρτηση που αφορούσε πάλι έναν άγιο του δρόμου, τον Άδειο Βασίλη.