Live your myth in Greece, μέχρι να καταρρεύσει

Ο συνδυασμός της ελληνικής καπατσοσύνης μαζί με θράσος μπορούν να πετύχουν εντυπωσιακά αποτελέσματα. Η κυβέρνηση Σημίτη διέθετε αυτά τα προσόντα ώστε να επιτύχει τους εντυπωσιακούς εθνικούς στόχους, της ένταξής μας στο ευρώ και της ανάθεσης της διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων. Αμφότεροι οι στόχοι φαίνεται πως επιτεύχθηκαν με την γνωστή ελληνική πρακτική του λαδώματος. 
Για τους μεν Ολυμπιακούς Αγώνες βέβαια δεν ακούστηκε κάτι ύποπτο αν και όλοι γνωρίζουν πως οι "Αθάνατοι" της ΔΟΕ δεν εντυπωσιάζονται μόνο με τους φακέλους υποψηφιοτήτων. Ο στόχος βέβαια της διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα απείχε μακρά από την μεταμόρφωση της πρωτεύουσας σε μία σύγχρονη και τουριστικά ελκυστική μεγαλούπολη στα πρότυπα π.χ. της Μπαρτσελώνα. Αποσκοπούσε καθαρά και μόνο στο μοίρασμα των μεγάλων έργων και μάλιστα με την μορφή του κατεπείγοντος στους φίλιους κατασκευαστικούς ομίλους. Εντυπωσιακές τελετές και λοιπές φανφάρες κάλυψαν το μεγάλο φαγοπότι που στήθηκε.

Για την δε ένταξή μας στο ευρώ χρειαστήκαμε τα στραβά μάτια των Γερμανών στις λογιστικές αλχημίες (βλ. swaps) που χρησιμοποιήσαμε για να καλλωπίσουμε τα ελλείμματά μας. Με τον τρόπο αυτό μας επιτράπηκε να μεταθέσουμε μαύρες τρύπες στο απώτερο μέλλον προκειμένου να "πιάσουμε" τα όρια του ελλείμματος. Τα ανταλλάγματα φαίνονται να είναι οι πάμπολλες ύποπτες συμφωνίες που κλείστηκαν εκείνη την εποχή προς όφελος των γερμανικών συμφερόντων όπως οι παραγγελίες υποβρυχίων, οι συμφωνίες με simens η πώληση του OTE κλπ. Την πρωτοποριακή αυτή μέθοδο δημιουργίας κερδών, την ανέπτυξε και η διάδοχη κυβέρνηση Καραμανλή (βλ. ανεθεώρηση ΑΕΠ), ενώ με την κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου έλαβε και την διεθνή αναγνώριση ως "Greek Statistics". Ο στόχος βέβαια της ένταξής μας στο ευρώ δεν ήταν η δημιουργία μίας ανταγωνιστικότερης οικονομίας στα πρότυπα π.χ. της Φιλανδίας αλλά η αποφυγή της πολιτικά και εθνικά οδυνηρής παραδοχής ότι επί 2+ δεκαετίες προσαρμογής μείναμε ουραγοί στο μοιραίο καραβάνι της ΕΕ.

Οι μύθοι των μεγάλων επιτυχιών, έφθιναν με την πάροδο του χρόνου, μέχρι τη στιγμή που η κρίση χτύπησε την πόρτα της Ευρώπης. Ήταν η ώρα που η χρεωκοπία πλησίαζε και η χώρα προσπαθούσε να καθυσηχάσει τον εαυτό της με έναν μύθο που έλεγε πως οι Έλληνες τα καταφέρνουν πάντα την τελευταία στιγμή. Στην πράξη βέβαια ήταν η Ευρώπη με το ΔΝΤ που κατάφεραν να συννεονηθούν την τελευταία στιγμή και χορηγήσουν βοήθεια στην αδύναμη ακόμα και για να αρθρώσει γνώμη Ελλάδα, με όρους οικονομικής κατοχής. Ήταν η ώρα που το αυτοσχέδιο κοινωνικο-οικονομικό μοντέλο της μεταπολίτευσης που στριμώχτηκε στο σαλόνι της ΕΕ, κατέρρευσε παταγωδώς και μαζί του κατέρρεαν και πολλοί ακόμη μύθοι. 

Στα ερείπια των μύθων (This is Opium)

Διαλύθηκε ο μύθος του ισχυρού τραπεζικού τομέα, που τα υποκαταστήματά του ήταν περισσότερα και από τα περίπτερα και έδινε δάνειο σε όποιον τυχερό σήκωνε το τηλέφωνο. Η στεγαστική φούσκα έσκασε, παρασύροντας μαζί της τον ταξιτζή που αγόρασε βίλα με δανεικά και τον μπογιατζή που είχε εξελιχθεί σε μεγαλο-εργολάβο οικοδομών. Οι σοφίες του τύπου "κανείς δεν έχασε αγοράζοντας γη ή σπίτι"  διαψεύστηκαν, κλονίζοντας έτσι τα επενδυτικά πιστεύω της μικροαστικής κυρίως τάξης. Λίγοι έμειναν να πιστεύουν ότι μία Κυβέρνηση πρέπει να είναι αυτοδύναμη για να είναι σταθερή ενώ πολλοί διερευνούν τις επιλογές που προσφέρει ο πολυκομματισμός. Η κυρίαρχη άποψη του μεσαίου κυρίως χώρου ότι ναζισμός και φασισμός δεν χωρούν στην Ελλάδα αποδείχθηκε τουλάχιστον αφελής. Δημόσιοι Υπάλληλοι που μπήκαν στο Δημόσιο για να κοιμούνται ήσυχοι, έμειναν πολλά βράδια άυπνοι. Ο μύθος της μονιμότητας παρόλο που μοιάζει ανθεκτικός συνεχίζει και αυτός να τρίζει.  
 

Μύθος ο θησαυρός του πειρατή (This is Opium)

Το μπλόγκ έπασχε από αισιοδοξία στην αρχή της κρίσης, βασιζόμενο στην πεποίθηση ότι χειρότερο μοντέλο είναι σχεδόν αδύνατο να επαναδημιουργηθεί! Σύντομα όμως διαφάνηκε πως το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων της χώρας αρνείται επιμελώς να προσγειωθεί στην πραγματικότητα και προτιμά να εθελοτυφλεί. Τα κόμματα περιορίζονται να διαπιστώνουν τα αποτελέσματα της κρίσης αντί να αναρωτιούνται γιατί η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που γονάτισε τόσο πολύ στην κρίση. Η αυτονόητη απάντηση της ανοχύρωτης οικονομίας επισύρει βαρύτατες ευθύνες για τα κόμματα που κυβέρνησαν και στρέβλωσαν κάθε πτυχή της αγοράς ώστε να εξυπηρετήσουν την πελατειακή τους επιχειρηματικότητα. Ούτε όμως  αθωώνει τα κόμματα της αντιπολίτευσης που προτίμησαν την τακτική του "λεφτά υπάρχουν" και συνεχίζουν στην ποιο μοντέρνα εκδοχή της που "θα φορολογήσει τους πλούσιους και θα πιάσει τη φοροδιαφυγή".    

Οι περισσότεροι τείνουν να πιστέψουν πως όλα όσα συμβαίνουν είναι μία μεγάλη σκευωρία εις βάρος της χώρας. Οι περίοδοι κρίσεων εξάλλου ευνοούν την εξάπλωση μύθων. Μπορείς έτσι να ακούσεις ότι χρεοκοπήσαμε επειδή είχαμε πολλούς μετανάστες (λες και υπάρχουν Έλληνες που ψάχνουν να γίνουν εργάτες, λαντζέρηδες ή καμαριέρες) ή ότι θέλουν να κερδοσκοπήσουν τα καπιταλιστικά αφεντικά (λες και τον άλλο καιρό δεν κονομάνε) ή ότι μας επιβουλεύονται οι άσπονδοι εθνικιστικοί εχθροί μας (το γράφουν και οι προφητείες εξάλλου). Πολλοί φαίνεται να προτιμούν το στερεότυπο του Γερμανικού ανθελληνισμού παρά το αυταπόδεικτο της ελληνικής ανεπάρκειας στον ανταγωνιστικό Ευρωπαϊκό στίβο. Πιστεύουν ευκολότερα ότι τους ψέκασαν παρά ότι αδυνατούν να βρουν την πολιτική έκφρασης και εκπροσώπησης που χρειάζονται. Οι παλιοί μύθοι καταρρέουν, νέοι όμως εμφανίζονται για να αντικαταστήσουν αυτούς που χάνονται. Δεν είναι έξάλλου τυχαίο που καλούμε τους τουρίστες να ζήσουν το μύθο τους στη χώρα μας ...

  

Νέοι μύθοι εμφανίζονται, στη θέση των παλαιών

Ο ΕΙΣΒΟΛΕΑΣ είναι γνωστός ράπερ που κυκλοφόρησε το 2012 τον δίσκο με τον εύστοχο τίτλο ο μύθος καταρρέει. Μεταξύ άλλων τραγουδάει στο ομόνυμο τραγούδι:

Αφού παύει το μονοπώλιο ο μύθος σας καταρρέει
περήφανοι Ελληνες που γίναμε Έλληνες - Ευρωπαίοι

..........................

..........................
οι σάπιες συνειδήσεις ειναι η Κίρκη
και εμείς στην λήθη, έπρεπε να πτωχεύσουμε
για να καταρρεύσουν οι μύθοι? ,τα έθιμα και τα ήθη?